Leczenie bulimii
Osoby dotknięte tym zaburzeniem cierpią na okresowe ataki głodu i epizody objadania się, po których podejmują próby zapobiegania przytyciu7. W trakcie napadu głodu osoby te spożywają znaczne ilości pokarmów, czemu towarzyszy poczucie niemożności zaprzestania jedzenia, a następnie wymiotują, przyjmują leki przeczyszczające lub moczopędne, ćwiczą lub długotrwale głodują. Waga tych osób podlega znacznym wahaniom, ich samoocena zależy od kształtu i masy ciała. O bulimii można mówić jeśli, napady objadania się i towarzyszące im próby zapobiegania przytyciu muszą występować dwukrotnie w ciągu tygodnia przez minimum trzy miesiące.
Przyczyną co najmniej 80% epizodów objadania się jest głód. Toteż pierwszym celem poznawczo–behawioralnej psychoterapii osoby cierpiącej na bulimię jest uregulowanie jej diety. Kolejna faza terapii polega na pracy nad wzmocnieniem samooceny.