Pourazowe zaburzenie stresowe – PTSD

Pourazowe zaburzenie stresowe – PTSD

Pourazowe zaburzenie stresowe występuje u osób, które przeżyły traumę – były świadkami lub same uczestniczyły w zdarzeniach grożących śmiercią bądź powodujących uraz, co wiązało się z odczuciami nasilonego przerażenia i bezradności. Zdarzeniami takimi mogą być wypadki komunikacyjne, katastrofy naturalne, napady, gwałty, uwięzienie. Trauma wciąż na nowo powraca do nich i jest przeżywana we wspomnieniach, złudzeniach dziania się tu i teraz – „migawkach” ze zdarzenia (flashbacks) oraz w snach.

Osoby te podejmują próby unikania wszelkich bodźców kojarzących się z urazem – ludzi, działań, miejsc. Próbują o nim nie myśleć i nie rozmawiać, by zmniejszyć cierpienie.

Mają zaburzoną pamięć traumatycznego wydarzenia: niektórych jego fragmentów nie pamiętają, a inne przypominają sobie inaczej niż pozostali uczestnicy tej sytuacji. Odczuwają obojętność wobec prowadzonego do tej pory życia i zajęć, są zdystansowane wobec ludzi oraz niezainteresowane przyszłością.

Jednocześnie są stale pobudzone, co się objawia nadmierną czujnością, zakłóceniami snu, drażliwością i wybuchami złości, a także wzmożoną reakcją zaskoczenia – np. wzdrygnięcia całego ciała w odpowiedzi na nieoczekiwany bodziec, gdy ktoś stojący z tyłu położy rękę na ramieniu.

Celem poznawczo–behawioralnej psychoterapii PTSD jest poradzenie sobie ze wspomnieniem traumy: chodzi o to, by przestała wciąż na nowo odżywać w umyśle dotkniętej nią osoby. Ponadto podejmuje się pracę z unikanymi sytuacjami, aby umożliwić powrót do wcześniejszego trybu funkcjonowania. Ostatnim obszarem jest nauka relaksacji i praca nad problemami ze snem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *